Type 1 diabetes blijft altijd een uitdaging. Zelfs als je de principes voor je suikerregeling goed beheerst en goed weet hoe je moet reageren op verschillende situaties, kan het soms allemaal wat zwaar gaan wegen.
In de aanloop naar de lente stijgt mijn sportvolume opnieuw significant om een goede basis te leggen voor het komende seizoen. Het is ook een drukke periode op het werk en het gezinsleven met twee jonge kindjes thuis is sowieso altijd intens.
Tegelijkertijd zijn mijn sportieve doelen voor dit jaar niet van de minste. In 2024 komt het UCI WK Gravel naar Oud-Heverlee en het zou geweldig zijn om daarvoor te kunnen kwalificeren. Dit betekent wel dat ik me in een nieuwe fietsdiscipline moet bekwamen en grote volumes moet rijden om klaar te zijn voor de zware kwalificatiewedstrijden.
Als je zoals ik 5 keer wilt fietsen in een week en toch voldoende tijd en aandacht wilt hebben voor de andere aspecten in je leven, is een strakke planning absoluut cruciaal. Type 1 diabetes maakt het er allemaal niet eenvoudiger op. Ik merk bijvoorbeeld dat ik vaak een training plan en mijn insulinetoediening vooraf verlaag op mijn insulinepomp, maar dat er dan iets tussenkomt en ik pas een uur of twee later dan gepland effectief kan vertrekken. Intussen zit mijn suiker natuurlijk al veel te hoog en blijft die ook hoog tijdens een deel van de rit.
Of soms heb ik een hoge suiker enkele uren voor een geplande training, maar wil ik die niet meteen corrigeren om niet te veel insuline in mijn bloed te hebben tijdens het fietsen. Als je planning strak is, wil je immers niet onderweg moeten stoppen voor een hypo, want dan ben je weer later terug thuis en loopt de rest van de dag in het honderd. Het resultaat is weer dat ik enkele uren een te hoge waarde heb.
Het type inspanningen verandert ook in het voorjaar. Tijdens de krokusvakantie trokken we naar Tenerife, een eiland vol lange klimmen in een vulkanisch landschap. In België ga je niet snel 10km aan een stuk klimmen, en dit soort inspanningen heeft een ander effect op je suikerregeling dan een vlakkere rit met korte klimmen. Je moet opnieuw wennen aan de verschillende types inspanningen en het eet- en insulineschema dat hierbij het beste past, maar dat wenproces gaat gepaard met meer hypo’s en hypers.
Zware trainingen zorgen ook voor een hogere koolhydraatbehoefte. Een strakke planning maakt voldoende eten overdag soms een uitdaging. Als je continu moet schakelen tussen trainen, gezin en werk, heb je geen tijd voor een uitgebreid ontbijt of lunch tussendoor en is het soms moeilijk om voldoende te eten na het sporten. Hierdoor wordt de avond het belangrijkste moment om koolhydraten binnen te krijgen, maar dat zorgt dan weer vaak voor hypers in de loop van de nacht die moeilijker te vermijden en te corrigeren zijn.
Zijn er dan geen oplossingen voor die diabetesproblemen? Natuurlijk wel, maar die vereisen ook weer veel tijd en focus. Je diabetesregeling als sporter bijsturen is een continu proces waarbij je regelmatig de tijd moet nemen om je grafieken te bekijken en actie te ondernemen. De laatste tijd ontbreekt het mij echter aan de nodige motivatie en energie om die optimalisatiemomenten in te lassen.
Je zou het gerust een “diabetesdip” kunnen noemen. Zo’n dip komt elk jaar wel eens voor als het allemaal een beetje veel wordt. Even de diabetesboog wat minder gespannen houden, is in mijn ogen ook geen schande. Het moet niet altijd perfect zijn. Type 1 diabetes kun je nooit uit zetten, maar het hoeft ook niet altijd de belangrijkste focus in je leven te zijn.
Op zo’n dipmomenten ben ik wel blij dat mijn suikerregeling voor een groot deel al vastligt in mijn Omnipod Dash insulinepomp. De basale insuline die mijn lichaam op elk moment van de dag nodig heeft wordt automatisch toegediend door het basale programma van de pomp. Dit basale programma is bepaald en geoptimaliseerd op basis van al mijn diabeteservaring en sluit dus redelijk goed aan bij mijn behoeften. Terwijl mijn diabetesregeling vroeger met de insulinepennen tijdens diabetesdips wel eens helemaal kon ontsporen, biedt de pomp gelukkig een goede basis die ook blijft werken als ik zelf wat minder aandacht heb voor mijn ziekte. Hierdoor is het alleen de fijnafstelling die wat minder kan lopen en blijven de gevolgen op langere termijn al bij al beperkt.
Ook de alarmen van de Dexcom G6 blijven een goede wake-up call om zelfs tijdens moeilijkere periodes zware hypo’s te vermijden. Als mijn gsm begint te trillen omdat hij verwacht dat ik binnen de 20 minuten te laag zal staan, kan ik nog snel wat snelle suikers opnemen. Technologie is dus zeker een belangrijke ondersteuning om dips op te vangen.
En zeker, een diabetesdip gaat ook weer over. Bij mij is dit vaak wanneer de races echt beginnen. Hoge of lage waarden zijn nefast voor de prestaties, dus wordt het in de weken vooraf veel belangrijker om de diabetesriem wat strakker aan te halen en het weer wat meer aandacht te geven. Laat de races dus maar komen! 😊